Od czasów starożytnych wiele rzeczy wykonywanych dawniej przez jedną osobę znacznie się skomplikowało. Tak jak kiedyś garnek wykonywała jedna osoba tak i leczeniem zajmowała się jedna osoba. Normalnym było to, że szaman pełniący funkcję uzdrowiciela leczył chorych.

Wprawdzie już w starożytności rozpoczęły swoją działalność pierwsze szpitale, ale miały one charakter głównie miejsc w których lekarze, działając indywidualnie, udzielali pomocy. Więcej o historii szpitalnictwa:

Co to wszystko ma wspólnego z działalnością leczniczą? A wszystko!

Obecnie nastąpiła niesamowita specjalizacja leczenia – podstawą systemu zdrowia są lekarze, ale nie pojedynczy lekarz, a całe zespoły specjalistów w różnych dziedzinach, udzielających kompleksowych świadczeń. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że diagnostyka oraz leczenie: grypy i raka płuc wymaga zupełnie innych środków. Ta podstawowa konstatacja prowadzi do wniosku, że i inne środki i inny sposób kierowania do leczenia powinien być w obu tych sytuacjach zastosowany.

Pierwszą sytuację z powodzeniem załatwi lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), który w przychodni lub prywatnym gabinecie zdiagnozuje i zaordynuje leczenie. Drugi przypadek wymaga leczenia specjalistycznego bądź w specjalnej poradni bądź w szpitalu. Jednak i w jednym i w drugim przypadku organizacja podmiotów świadczących te usługi (leczenie) podlegać będzie pod jedną ustawę – ustawę o działalności leczniczej (tj. – Dz.U. z 2015 r. poz. 618).

Ustawodawca postanowił zapewnić osobom chcącym udzielać świadczeń zdrowotnych (leczyć) dużą swobodę w zakresie wyboru formy działalności – od indywidualnych praktyk lekarskich lub pielęgniarskich po wykorzystywanie spółek kapitałowych. Te szerokie możliwości powinny być znane każdemu, kto chce leczyć i odpowiednio dostosowane do rodzaju i stopnia skomplikowania leczenia. Zakładanie szpitala w formie jednoosobowej działalności gospodarczej jest możliwe, ale czy opłacalne i bezpieczne? Zaś przychodnia, która zatrudnia wielu różnych lekarzy zorganizowana jako spółka z o.o. daje możliwość nie tylko odpowiedniej organizacji podmiotu, ale także jego zarządzaniem i optymalizacją ryzyka.

Każdy podmiot leczniczy może posiadać także szereg wydzielonych przedsiębiorstw podmiotu leczniczego – nie ma więc problemu by jedna spółka, np. akcyjna, zarządzała szpitalem, znajdującą się przy nim ambulatoryjną opieką specjalistyczną i przychodnią pełniącą funkcje POZ.

W ustawie o działalności leczniczej znajdziemy szereg wymogów, które muszą spełnić podmioty chcące udzielać świadczeń zdrowotnych, jednak są to w istocie „nakładki”, które można nałożyć na odpowiednio zorganizowane podmioty przeznaczone do udzielania świadczeń. Świadomość istnienia różnych form prawnych podmiotów, które mają udzielać lub udzielają już świadczeń może ułatwić prowadzenie działalności i zmniejszyć związane z nią ryzyko.